แนวคิดเรื่องกระแสไฟฟ้า

ในวิชาแม่เหล็กไฟฟ้า ปริมาณไฟฟ้าที่ไหลผ่านหน้าตัดใดๆ ของตัวนำต่อหน่วยเวลา เรียกว่า ความเข้มของกระแสไฟฟ้า หรือเรียกสั้นๆ ว่า กระแสไฟฟ้า สัญลักษณ์ของกระแสไฟฟ้าคือ I และหน่วยคือ แอมแปร์ (A) หรือเรียกสั้นๆ ว่า “A” (อังเดร-มารี แอมแปร์ ค.ศ. 1775-1836 นักฟิสิกส์และนักเคมีชาวฝรั่งเศส ผู้มีผลงานโดดเด่นในการศึกษาปรากฏการณ์แม่เหล็กไฟฟ้า และยังมีส่วนร่วมในด้านคณิตศาสตร์และฟิสิกส์ หน่วยสากลของกระแสไฟฟ้า แอมแปร์ ตั้งชื่อตามนามสกุลของเขา)
[1] การเคลื่อนที่แบบทิศทางปกติของประจุอิสระในตัวนำภายใต้การกระทำของแรงสนามไฟฟ้าก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้า
[2] ในทางไฟฟ้า ได้มีการกำหนดไว้ว่าทิศทางการไหลของประจุบวกเป็นทิศทางของกระแสไฟฟ้า นอกจากนี้ ในทางวิศวกรรม ทิศทางการไหลของประจุบวกยังถูกใช้เป็นทิศทางของกระแสไฟฟ้าด้วย ขนาดของกระแสไฟฟ้าแสดงโดยประจุ Q ที่ไหลผ่านหน้าตัดของตัวนำต่อหน่วยเวลา ซึ่งเรียกว่าความเข้มของกระแสไฟฟ้า
[3] ในธรรมชาติมีตัวนำหลายประเภทที่นำประจุไฟฟ้า ตัวอย่างเช่น อิเล็กตรอนที่เคลื่อนที่ได้ในตัวนำ ไอออนในอิเล็กโทรไลต์ อิเล็กตรอนและไอออนในพลาสมา และควาร์กในแฮดรอน การเคลื่อนที่ของตัวนำเหล่านี้ก่อให้เกิดกระแสไฟฟ้า